لیز بوربو

قسمتی از متن کتاب ندای درون:
«زمین و هستی را مانند یک روح یا شخص در نظر بگیرید. او نیز جریان تکامل را طی می‌کند. هر شخصی مانند یک سلول زمین است درست مانند بدن تو که از میلیون‌ها سلول تشکیل شده است. اگر هر کدام از سلول‌هایت سلامت باشند تو بدن سالمی خواهی داشت و زندگی برایت دلپذیر خواهد بود. این داستان برای زمین هم به همین صورت است. هر یک از انسان‌ها وظیفه دارند خود را پاک نگه داشته و سلامت جسم و روح و احساس خود را حفظ کنند. بدین ترتیب هماهنگی بین همه حکمفرما خواهد شد و زمین مکانی بارور می‌شود. تو برای این روی زمین هستی که مراقب تحول خود، نه دیگران باشی.»
«اینکه تمام انرژی خود را صرف پیش داوری، قضاوت، راهنمایی و هدایت دیگران کنی کاری بسیار بی فایده است. تو تنها برای خود روی زمین آفریده شده‌ای.»
«آنچه را که نپذیری در زندگیت مدام تکرار می‌شود و با چنین افرادی تحت عنوان رئیس، همسر، کودک، دوست و غیره روبرو می‌شوی، که با همان رفتار تو را ناراحت می‌کنند. به علاوه آن‌ها تکثیر می‌شوند تا جایی که تو درک کنی که جایی وجود دارد که بالاخره تو را از پا درمی‌آورد. هر چه برایت اتفاق افتاده برای این بوده که چیزی به تو یاد بدهد. این را دائماً به خاطر بسپار. همه رفتارهایی که پذیرفته نشوند در زندگی تو ادامه پیدا می‌کنند و تکرار می‌شوند.»
«آنسوی زشتی زیبایی را جستجو کن و آنسوی نفرت عشق را. آن‌وقت به سوی شاگردی در راه معرفت یک گام برداشته‌ای.»
«متحول شدن در روحانی شدن معنی پیدا می‌کند. روحانی شدن این است که عشق (خدا) را در هر جایی ببینی. چند لحظه صبر کن. به ترسی که در درون تو و در طول روز در افکارت مدام جریان دارد نگاه کن. بارها این جملات را گفتهای. سردردم، کمردردم و مشکلاتم، می‌بینی تو آنها را با خود یدک می‌کشی و به آنها انرژی می‌دهی که همیشه با تو باشند. آنها هستند چون تو می‌خواهی!»
«وقتی با دوستی یا کسی وقت می‌گذرانی از چی حرف می‌زنی؟ از کوه مشکلاتت یا یا پیدا کردن راه حل؟ برای سرگرمی چه انتخابی داری؟ تا آخر پای برنامه تلویزیون می‌نشینی؟ برنامه‌های آموزشی سازنده نگاه می‌کنی یا فیلم‌ها و سریال‌های پر از حسادت و عصبیت. تو خود زندگیت را چطور نمایش می‌دهی، چه می‌خوانی؟ موضوعاتی که روحیه و آگاهی تو را بالا می‌برند یا داستان‌های غمبار. هر چیزی که در آگاهی و ناخودآگاه تو وارد شود خودت مسبب آنی.»
«تو برای در زندگی در ثروت، بدبختی، شهرت و گمنامی، کار زیاد و بیکاری در روی زمین آفریده نشدی. دلیل بودن تو در زمین برای تحول شخصی توست و منِ برترت.»