شرورترین دختر مدرسه 1

الیزابت در را با فشاری باز کرد و وارد اتاق بزرگ پذیرایی شد. اتاق دلنشینی بود با عکس‌هایی زیبا بر دیوارها و کوسن‌های گرمابخش روی صندلی و کاناپه‌ها. دو مدیر مدرسه روی صندلی‌های نزدیک پنجره نشسته بودند و هنگام ورودِ الیزابت سرشان را بلند کردند.
خانم بل گفت: «خوب الیزابت، خیلی خوشحال‌ایم که تو به مدرسهٔ وایتلیف آمده‌ای.» خانم بل جوان و زیبا بود، اما خانم بست پیرتر بود و غیر از مواقعی که لبخند می‌زد، صورتش جدی و سخت‌گیر به نظر می‌رسید.
خانم بست درحالی‌که لبخند می‌زد گفت: «بنشین الیزابت، امیدوارم که تابه‌حال دوستانی پیدا کرده باشی.»
الیزابت گفت: «نه، پیدا نکرده‌ام.» و روی یک صندلی نشست. خانم بست با شنیدن پاسخ کوتاه الیزابت، با تعجب او را نگاه کرد.
«خوب، امیدوارم که به‌زودی دوستان زیادی پیدا کنی و امیدوارم که اوقات خوشی را پیش ما سپری کنی، الیزابت.»