هر روز موهبتی است

جان کری در این کتاب به شرح زندگی خودش پرداخته و از کودکی‌اش دوران تحصیلش و حضورش در جبهه‌های جنگ ویتنام گفته است. او نام کتابش را از هر روز موهبتی است گذاشته چون عقیده دارد پس از نجات‌یافتنش از جنگ هر روزی از زندگی که به وی داده شده، موهبتی از سوی خدا است.
او در مقدمه کتابش نوشته است: 
«در آن به منش و شیوهٔ زندگانی مردانی پرداخته‌ام که هر روز می‌توانست روز آخر زندگی‌شان باشد و چنین نشد و در کنارشان بودند انبوهی از مردان بزرگ که در آنی جان باختند و فرو مردند. این کتاب ادای دینی است به آن جانی که من به‌در بردم و دیگران نه. عهدنامه‌ای است که در آن سوگند یاد می‌کنم تا زندگانی‌ام را مفید و سودبخش سپری کنم. و باز در این کتاب می‌خواهم به این نکته بپردازم که از میان ما، آنانی که زنده ماندند تمامی این روزهایی که چون موهبتی الهی به آن‌ها اعطا شده را همیشه با یاد برادرانشان سپری کرده‌اند؛ برادرانی که دست غدار تقدیر رشتهٔ عمرشان را برید و دریغ و افسوس‌اش را برای ما گذاشت. سر آخر این کتاب هر روز موهبتی است برای این نوشته شده که نشان دهد همیشه حقایقی تلخ‌تر و سخت‌تر از باختن یک بحث یا یک جدال انتخاباتی وجود دارند: از این بدتر این است که بنشینی و موهبت یک روز تمام را نادیده بگیری و از به دوش کشیدن مسئولیت و دشواری شانه خالی کنی.»