عزاداران بیل

عزاداران بَیَل مجموعه هشت داستان پیوسته درباره فلاکتهای مدام مردمان روستایی به نام بَیَل است. این کتاب را غلامحسین ساعدی نگاشته است و در سال 1343 چاپ شده است. این مجموعه از داستانهای روستایی غلامحسین ساعدی محسوب می‌شود. به نظر جمال میرصادقی دیگر نویسنده ایرانی و منتقد ادبی، منبع الهام ساعدی نقاب مرگ سرخ اثر ادگار آلن پو بوده است.از روی داستان چهارم این مجموعه فیلمنامه گاو نوشته و فیلم گاو ساخته شد مشدی جبار-مشدی صفر-کدخدا- اسلام – مشدی حسن شخصیت های اصلی این داستان اند.
بار تجربه های تلخ و بغرنج مردمان یک روستای دورافتاده. روستایی که انگار سایه ی شومی در زیرش پهن شده و هر از چند گاهی روستاییان را به نیستی و طرد فرو می برد. جو داستان ها تاریک و غم زده است و بعضا می شود ترس از فلاکت را در چهره و حرف های مردمانش حس کرد، آن هم از نزدیک. مردمانی که گمان می کنند تمام مشکلاتشان از سر این قضیه است که به میزان کافی عزاداری نکردند و علت تمام بلاهای وارده بر آبادی ر ا کوتاهی در عزاداری می دانند که باعث شده که امامان و معصومین از دست  آنها ناراحت بشوند. و همین نکته ای است برای انتخاب عنوان این اثر. این در حالی است که در یکی از داستان ها علاقه به این عمل حتی باعث پایان ناخوشایند دیگری هم شده.