مسئله عواطف در جوامع

ترنر در کتاب «مسئله عواطف در جوامع» سعی نموده تا نقش عواطف را در حیات اجتماعی ـ فردی انسان به عنوان عاطفی ترین موجودات کرۀ زمین که برای شکل دادن و ساماندهی پیوندهای اجتماعی به مثابه رکن ساختارهای اجتماعی به عواطف نیاز دارد، نشان دهد.
از نظر ترنر عاطفی بودن بنیاد و شالوده ای برای انسان به مثابۀ ویژگی تکامل یافته ای از ژنوم محسوب می شود و نشان دهندۀ مسئله ای بسیار عظیم برای جوامع بشری است؛ به ویژه زمانیکه گسترش یابد و به شدت قشربندی شود. عواطف چیزی است که جوامع را یکپارچه نگه می دارد یا بیشتر موارد آنها را از هم می پاشد. خشونت ناشی از برانگیختگی خشم نباید تعجب آور باشد و یا مسائلی ناشی از ترس و اندوه نباید نابهنجار تلقی شود. سرشت انسان با احساسات عجین شده است، از اینرو در شرایط اجتماعی ـ فرهنگی خاصی، برانگیختگی عواطف منفی و خشونت اجتناب ناپذیر است. حتی عواطف غیرخشونت آمیز مثل از خودبیگانگی، غم و نومیدی مسائلی اساسی برای جوامع بشمار می آیند، چرا که نشانۀ فقدان تعهد و پایبندی به ساختارهای اجتماعی و فرهنگی است که زندگی اجتماعی را امکانپذیر کرده اند. از نظر ترنر جامعه اغلب توازنی است میان عواطفی که برخی را به سوی تعهد به نهادهای جامعه می راند و برخی را به خلاف آن. هیچ جامعه ای نیست که عمل جمعی و اغلب بسیار خشونت آمیز را تجربه نکند، چرا که عاطفی بودن انسان جزء طبیعت و ذات اوست.