بخشنده

یوناس دوازده ساله گیرنده سرگذشت‌ها و خاطرات دردها و شادی‌های واقعی زندگی است که از «بخشنده» ی پیر و سالخورده دریافت می‌کند. او وظیفه دارد نزد بخشنده تعلیمات خاصی را فرا بگیرد. دنیای یوناس، دنیایی کامل است.
دنیایی بدون درد، رنج، جنگ و گرسنگی اما خالی از رنگ، احساس، غریزه، خانواده، تفاوت‌ها و عشق. آن چه سبب می‌شود یوناس از وظیفه اصلی خود سر باز زند و دیگر نتواند در نقش گیرنده باقی بماند، احساس نیاز به وجود خانواده، لذت بردن از نوای آرام بخش موسیقی و عشق است. این که حس دوست داشتن دیگران، مردم را به هم پیوند می‌زند، افراد پیر و سالخورده به حال خود رها نمی‌شوند بلکه در مقام پدربزرگ و مادربزرگ عزیز و دوست‌داشتنی در محیط خانواده مورد توجه قرار می‌گیرند. فرار او از این جامعه مدرن و خیالی و پیوستنش به جامعه سنتی و قدیمی هشداری است که نویسنده در قالب داستانی علمی - تخیلی عرضه می‌کند.
در این داستان، مخاطب، نخست با جامعه نوینی (جامعه اتوپیایی یا مدینه فاضله) رو به رو می‌شود اما به تدریج با نقاط ضعف و نارسایی‌های این جامعه آشنا می‌شود؛ جامعه‌ای بدون هویت بشری که مردم در گروه‌های اجتماعی ساختگی و ظاهری «زوجین» قرار می‌گیرند و بچه‌های نسل جدید به سبب نقش و وظیفه‌ای که از سوی شوراهای حاکم به آن‌ها سپرده شده، شناخته می‌شوند.
در میان آثار نویسندگان بزرگسال به وفور داستان‌هایی از این دست یافت می‌شود. نویسندگانی همچون «ایزاک اسیموف»، «پل آستر»، «کازوایشیگورو»، «جورج اورول» و…
از کتاب بخشنده 3 تا 5 میلیون نسخه به فروش رفته و افزون بر دریافت مدال نیوبری در سال 1994 نامزد دریافت چندین جایزه معتبر دیگر نیز بوده است.