اتاق روشن (اندیشه هایی درباره عکاسی)

بارت در کتاب اتاق روشن طی یک بحث عمیقا شخصی درباره تأثیر عاطفی پایدار برخی از عکس ها ، عکاسی را نمادین می داند ، که به کدهای زبان یا فرهنگ غیرقابل کاهش است و همانقدر بر روی بدن تأثیر می گذارد که بر روی ذهن. این کتاب مفاهیم دوگانه ی استودیوم و پنکتوم را توسعه می دهد: استودیوم که تفسیر فرهنگی ، زبانی و سیاسی یک عکس را نشان می دهد. و پنکتوم که نقطه ای از زخم را نشان می دهد ، و جزئیات را با رابطه مستقیمی که با ابژه یا شخص درون عکس برقرار می کند، شخصا لمس می کند.
در این کتاب قابل تامل بارت نظرش را در مورد هنرمندانی چون آودون، کلیفورد و ... بیان کرده و عکاسی را خارج از کدهای زبان یا فرهنگ ارائه می دهد. عکاسی از دید بارت مدیومی است که مرگ را واقعی تر از هر مدیوم دیگر ارائه می دهد. این رویکرد پیشگامانه ، اتاق روشن را بعنوان یکی از مهمترین کتابهای نظری در زمینه ی عکاسی در کنار کتاب"درباره عکاسی" نوشته ی سوزان سونتاگ تثبیت کرد.