گفتگوی چهار نفره

چه چیزی در یک گفت‌وگوی چهارنفره وجود دارد که آن را چنان جذاب می‌کند که می‌توان ساعت‌ها درباره‌ی آن خواند؟ در حقیقت هر انسانی اگر بخواهد صادقانه و روراست به بررسی یک موضوع خاص بپردازد، باید بتواند آن را از زوایای مختلف ببیند و ابعاد مختلف موضوع را بررسی کند. این کار هرچند بسیار سخت است اما به روشن شدن موضوعات و ایجاد وضوح ذهنی کمک می‌کند. تیموتی ویلیامسن در کتاب گفت‌وگوی چهارنفره، همین کار را کرده است. گفت‌وگوی چهارنفره در حقیقت، گفت‌و‌گویی خیالی میان این چهار نفر (باب، سارا، زک و رکسانا) است. جذابیت کتاب گفت‌وگوی چهارنفره به این است که این چهارنفر هرکدام نماینده‌ی طرز تفکری خاص هستند و برخورد آن‌ها با یکدیگر و گفتگویشان پیرامون موضوع است که مخاطبان را به همان وضوح ذهنی می‌رساند. باب نماد انسان‌های خرافاتی است. سارا فرزند وفادار روشنگری است. زک نماینده نسبی‌گرایان است. و رکسانا، نزدیک‌ترین فرد به شخصیت فکری خود ویلیامسن، مدافع تمام‌عیار عقلانیت منطقی است. این چهار نفر در قطاری با یکدیگر هم‌صحبت می‌شوند و درباره طیف گسترده‌ای از موضوعات به‌ظاهر ساده اما فلسفی، مانند اختلاف نظر، درستی و نادرستی، شناخت، باور، منطق، خطاپذیری، نسبی‌گرایی، مطلق‌گرایی، اخلاق، ارزش‌ها و … بحث می‌کنند.