زنان تروا

نمایشنامه زنان تروا را بسیاری،بزرگ ترین اثر در ادبیات ضد جنگ جهان می دانند.این نمایشنامه 25 قرن پیش نوشته شده و از آن زمان به بعد هیچ اثر ادبی،در توصیف یا تقبیح رعب و وحشت و بیهودگی های جنگ به پای زنان تروا نرسیده است.اوریپید در نهایت این اثر را در سال 415 پیش از میلاد بر صحنه تئاتر آتن برد.در آن روزگار بسیار دور ،مردی به روشنی دید جنگ چیست وآنچه دید درقالب نمایشنامه ای بی نظیر وتاثیرگذار عرضه کرد.
در نمایشنامه زنان تروا قدرت تئاتری اوریپید و تصور اخلاقی او فاصله زمانی 25 قرن را به وضوح در می نوردد .تم نمایشنامه دو جنبه دارد: زجر کشیدن قربانیان جنگ ،نمونه وار شده توسط زنانی که از سقوط تروا جان سالم به در بردند و نزول فاتحان،که با بی پروایی و رفتار خودویرانگر یونانی ها نشان داده شده است.این نمایشنامه تصویری ماندگار از مقاومت انسان در میان ناامیدی ارائه می دهد.زنان تروا خصوصا در زمان جنگ معنای بیشتری پیدا می کند.نمایشنامه میزان شدیدی از رنج انسان و عدم قطعیت او را نمایش می دهد که همچنین در اخلاقیات و مصلحت های قدرت نیز ریشه دارد.