فقط روزهایی که می نویسم (پنج جستار روایی درباره نوشتن و خواندن)

ما موافق نیستیم. از سوالات کوچک سلیقه ای گرفته تا سوالات بزرگ در مورد ماهیت وجود ، بحث های فکری بیشتر وقت ما را می گیرند. در کتاب فقط روزهایی که می نویسم ، منتقد ادبی محترم آرتور کریستال آنچه را که بیشتر مفسران نادیده می گیرند ، بررسی می کند: نقش خلق و خوی و سلیقه در شکل گیری عقاید زیبایی شناختی و عقیدتی. کریستال در مقاله های تحریک آمیز درباره خواندن و نوشتن ، در مورد رابطه بین زندگی و ادبیات ، دانش و یقین ، درباره خدا و مرگ و عدم تمایل تدریجی خود برای حضور در صحنه ادبیات می نویسد و نشان می دهد که نقطه نظرات مخالف بیشتر مبتنی بر تعصبات فطری است تا از فکر یا تحلیل . کریستال که به هیچ نظریه و برنامه سیاسی نگاه نمی اندازد ، مظنونان معمول در جنگهای فرهنگی را از نقطه نظری مستقل و البته بی طرفانه بازجویی می کند. مقاله های او که به شکل واضحی شخصی و بی پرده و بی پروایانه نوشته شده اند، سوالات مهمی را مطرح می کند. چه چیزی باعث می شود فرهنگ یک چیز باشد و نه دیگری؟ چه چیزی باعث ایجاد ارزشهای زیبایی شناختی می شود؟ چه چیزی ما را به سمت مقایسه سوق می دهد؟ و چگونه تعصب بر یک نوع از شواهد بر خلاف دیگری به شکل و محتوای استدلال فکری ما کمک می کند؟