
طعم شیرین خدا 4 (با رشته محبتت به کجا می کشی مرا؟ - لطف خدا، یادمون نره)
0 تومان
آشتی با خدا دعوتی است برای برگشت به خود، اما خودی که دلدادة خدا شده و همة امیدها در او شعلهور گشته است. ما از همان روز که آفریده شدیم، با خدا آشتی بودیم، از خود غافل شدیم که از خدا غافل گشتیم. پس آشتی با خدا، آشتی با خود است و همة خود را به صحنهآوردن برای ارائه به خدا، و همة ما بندگی است و نداری، در آشتی با خدا نداریهای خود را آوردهایم تا این آشتی صورت گیرد.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران