ماما جادو (تولد نقال) نمایشنامه

نمایشنامه ماما جادو، ماجرای زنی خیابانی ست که در حین فرار از دست پلیس به کلیسا پناه می برد و در اتاقک اعتراف پنهان می شود. صحبت های او خطاب به کشیش، بدون اینکه با واکنشی از سوی او همراه شود، ابتدا حالت اعتراف به گناه دارد اما رفته رفته به دردِدل هایی بدل می شود درباره آنچه در جامعه بر او گذشته است؛ حقایقی تلخ حکایت از ناملایمات و آسیب پذیری های خاص زندگی آدم هایی چون او دارد. اما لحن او در پایان نمایش لحنی معترض می شود که از همه و حتی کشیش انتقاد می کند.
در نمایش دوم (تولد نقال) نویسندگان به شیوه ای مستقیم تر به مضامین سیاسی و اجتماعی پرداخته اند. نمایشنامه بر پایه نقل تنها شخصیت اصلی نمایش بنا شده است. از این منظر به نوعی حکم تک گویی بلندی را دارد که خطاب به تماشاگر و چشم در چشم او گفته می شود تا در بیشترین حد ممکن تاثیرگذار باشد. این کیفیتی ست که نمایشنامه نخست این کتاب نیز به شکلی دیگر کم و بیش از آن پیروی می کند.
نقال در این نمایشنامه در همان ابتدا به جماعت نوید می دهد که مچ اربابها را گرفته و آنها را مسخره کند و مشت شکم گنده های پر فیس و افاده ای را که در دنیا جنگ راه می اندازد، بازکند.