پیشامد

کاظم بهمنی، شاعر جوان معاصر، دوازدهم اسفند ماه 1364 درتهران دیده به جهان گشود. او در رشته‌ی مهندسی مکانیک با گرایش جامدات تحصیل کرده است و امروز در تهران مدیریت کافه‌ای به نام «کافه نام» را به عهده دارد.
بهمنی که اغلب شعرهایش را در قالب غزل و گاهی رباعی سروده است، از سال 85 سرودن شعر را به طور جدی پی می‌گیرد و نخست روی وبلاگ شخصی‌اش طبع می‌آزماید. در میان شعرهایی که در سال‌های 86 و 87 سروده است مضامین مذهبی و عاشقانه به چشم می‌خورد. تیر ماه 86 معرفی و شعری از او در صفحه‌ی شعر جوان روزنامه‌ی جام‌جم چاپ می‌شود، اما بهمنی نخستین مجموعه شعر خود را با عنوان پیشامد در بهار 89 منتشر می‌کند، که گزیده‌ای از سروده‌های شاعر در طول سال‌های 86 تا 89 را دربرگرفته است. به باور او زندگی انسان از تولد تا مرگ سراسر پیشامد است و عشق به عنوان بهترین پیشامد عنوان نخستین مجموعه شعر او را به خود اختصاص داده است. به همین سبب نیز غزل‌های این مجموعه جز چند غزل آئینی، همگی رنگ و بوی عاشقانه دارند. مجموعه شعر بعدی او «عطارد» نیز چون مجموعه‌ی قبلی، شعرهایی عاطفی را پیش روی مخاطبان خود قرار می‌دهد و در بهار 93 راهی بازار نشر می‌شود.
کاظم بهمنی زبان و بیان روانی دارد که بر صمیمیت فضای اشعار او می‌افزاید. در غزل‌های بهمنی، سبک سنتی غزل به زیبایی و با هنرمندی خاصی در کنار عبارات و اصطلاحات امروزی و گاه عامیانه به گونه‌ای نشسته است که به گوش مخاطب جذاب و آشناست. او از عناصر ایجاز، استعاره و تشبیه به خوبی در شعرهای خود بهره برده است. معشوق او اما چون بسیاری از شاعران کهن فارسی، اثیری و دست‌نیافتنی است. کلام او و ترکیب‌ها و اصطلاحاتی که در شعر خود به کار می‌گیرد به زبان جوانان امروز و هم‌نسل خود شاعر نزدیک است. شعرهای آئینی و مذهبی او نیز به لحاظ بار عاطفی که دارد فضایی متفاوت از اغلب شعرهای مذهبی دارد. بهمنی شاعری است که گام‌های نخست او در سرودن را می‌توان سرآغازی برای بال و پر گرفتن و رسیدن به اوج دانست.