چرا باید کلاسیکها را خواند (شومیز)

«چرا باید کلاسیک ها را خواند؟» کتابی است مشتمل بر رسالات و مقالاتی درباره برخی از کلاسیک نویسان جهان؛ نویسندگانی که آثار آن ها در زندگی «ایتالو کالوینو» به عنوان آثار کلاسیک شناخته شده، ذهن و فکر او را به خود مشغول داشته و بخشی از دغدغه های او را به خود اختصاص داده اند.
در این کتاب نام هایی به چشم می خورند که شاید اسمشان کمتر به عنوان نویسندگان کلاسیک در میان اهالی کتاب و کتاب خوانی مطرح باشد؛ از نویسنده های قرن چهارم و پنجم چون گزنفون و نظامی گرفته تا نویسنده های قرن بیستم چون ژرژ پرک معاصر. با این وصف تردیدی نیست که در این میان نویسندگان نام آشنایی چون چارلز دیکنز، دوبالزاک، تولستوی، همنیگوی، چخوف و مارک تواین نیز از قلم نیفتاده اند.
ایتالو کالوینو، نویسنده ایتالیایی تبار کتاب، از نویسندگان تخیلی نویس و گاه طنز نویسی است که در میان آثارش حتی داستان های مصور علمی تخیلی نیز به چشم می خورد. وی پس از مدتی از این قسم بازی های شکل گرایانه روگردان شده و با نگاهی تازه، از ورای علم و احساسات دنیا را رصد کرده است. کتاب «چرا باید کلاسیک ها را خواند؟» از جمله تألیفاتی است که در این دوره از زندگی کالوینو نگارش یافته است.
کالوینو آثار کلاسیک را شامل کتاب هایی می داند که پیوسته در موردشان می شنویم: «دارم دوباره می خوانمش»؛ آثاری که برای خوانندگان و دوستدارانش، ثروتی می سازند ارزشمند. این دسته آثار، کتاب هایی هستند که تأثیر خاصی بر جای می گذارند و همچنان که به عنوان امر فراموش نشدنی بر جای می مانند، در هزار توی یاد، در ناخودآگاه جمعی یا فردی پنهان می شوند. کالوینو هر بازخوانی اثر کلاسیک را کشفی نو می داند همانند خواندن نخستین باره ی آن. اثر کلاسیک از این منظر کتابی است که «هرگز همه ی آنچه را که برای گفتن دارد، نمی گوید.» کتاب هایی که در پی خود ردی از فرهنگ یا فرهنگ هایی که از آنها عبور کرده اند را به جای می گذارند و همواره ابری از گفتمان های نقادانه ایجاد می کنند.