سفرنامه برادران امیدوار (نخستین جهانگردان پژوهشگر ایران)

در امر نگارش سفرنامه آثار فاخری در ادبیات فارسی موجود است که شخص خاطرات سفرهای چندین ساله ی خود را به صورت مکتوب درآورده است و سفرنامه در نتیجه ی سیر و سیاحت های شخص یا اشخاصی به نگارش درآمده. اما سفر کردن برای نگارش یک سفرنامه، امریست حرفه ای و نیازمند پژوهش که در ایران برای اولین بار در دهه ی سی اتفاق افتاد.
عبدالله و عیسی امیدوار، دو برادر پژوهشگر و مستند ساز ایرانی بودند که در پاییز سال هزار و سیصد و سی و سه نخستین سفر حرفه ای خود را با شعار "همه متفاوت همه خویشاوند" آغاز کردند. اولین مرکب سفر برادران امیدوار، موتورسیکلتی بود که با آن به طرف افغانستان رفتند و این وسیله به آنها اجازه می داد تا در مناطق صعب العبور به راحتی سفر کنند. با ادامه ی سفر از افغانستان و هند به طرف جنوب شرق آسیا و اقیانوسیه و عبور از اقیانوس آرام و سیاحت در آمریکای شمالی و جنوبی و سپس سفر به اروپا، مرحله ی نخست سفر آن ها به مدت هفت سال به طول انجامید و در این مدت توانستند با فیلم برداری و نوشتن مقاله و فروش مقاله ها هزینه های لازم برای فاز دوم سفرهای خود به آفریقا را تامین کنند. در مرحله ی دوم سفر وسیله ی نقلیه ی دو برادر ون بود و از مرز ایران و کویت وارد این کشور و سپس عربستان سعودی و از آنجا به آفریقا رفتند.
نتیجه ی سال ها تلاش و سفر در اقصی نقاط کره ی زمین، پیدایش موزه ی برادران امیدوار، فیلم و مستند، مقالات و دست نوشته های معروف است و یکی از مهم ترین دستاورد ها کتاب پیش روست که با عنوان سفرنامه ی برادران امیدوار، داستان این سیر و سیاحت های آنان را به صورت حرفه ای و تخصصی در بر دارد.