میک هارته اینجا بود

فیب دختر سیزده ساله‌ای است که ماجرای غم‌انگیز مرگ برادرش را چنین نقل می‌کند «میک سوار بر دوچرخه است، چرخ او به یک سنگ گیر می‌کند و با سر به پشت کامیونی در حال عبور می‌خورد. او حتی یک خراش هم برنمی‌دارد و بر اثر ضربه مغزی در دم جان می‌سپرد و این شروع ماجرا است.»
تحمل این فقدان برای خانواده بسیار سخت و ناگوار است. فیب پیوسته خاطرات میک را از در روز حادثه تا هنگام وقوع آن مرور می‌کند و حالت‌ها و روحیه خودش و پدر و مادرش و آنچه را که در مراسم خاکسپاری پیش آمد بازگو می‌کند. او با یادآوری خاطرات، خود را تسکین می‌دهد. داستان تلاش فیب برای کنار آمدن با مرگ برادرش است.
فیب در این ماجرا یاد می‌گیرد که چگونه باید خود را تخلیه کند و با گریه بار سنگین غم از دست دادن برادر را سبک کند. داستان از جنبه روانشناسی برای کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالانی که عزیزی را از دست داده‌اند می‌تواند مفید و مناسب باشد.

بعضی کتاب‌ها هستند که موقع خواندن‌شان دوست داری یک مداد دستت بگیری و زیر جملات‌شان خط بکشی؛ جملاتی که می‌توانند اشکت را دربیاورند یا صدای خنده‌ات را بلند کنند.
«میک هارته این جا بود»، که روایت یک دختر نوجوان از مرگ برادرش است، از همین نوع کتاب‌هاست.در همان صفحۀ اول فیب می‌گوید که نمی‌خواهد یک داستان تراژیک تعریف کند تا اشک کسی را در بیاورد، فقط دلش می‌خواهد از میک بگوید.
او مخاطب را با خود همراه می‌کند و طوری از برادرش حرف می‌زند که، بعد از خواندن چند صفحه، انگار سال‌هاست میک را می‌شناسیم و با جزئیات رفتاری، لحن حرف زدند، شیطنت‌ها ونوع لباس پوشیدن او آشناییم.
نویسنده شخصیت‌ها را طوری ترسیم کرده که بعد از بستن کتاب باورمان نمی‌شود این شخصیت‌ها وجود خارجی ندارند و حاصل تخیل نویسنده‌اند. انگار ما هم همراه فیب برای برادرش عزاداری کرده و دلتنگ شده ایم، انگار موقع خواندن کتاب دست فیب را گرفته‌ایم و سعی کرده‌ایم او را دلداری بدهیم.
مخاطب نوجوان این رمان، موقع خواندن این کتاب، با زندگی روبه‌رو می‌شود، با تمام تلخی‌ها وشادی‌هایش، باربارا پارک قبلا در مجموعۀ جونی بی جونز توانایی خود را در طنز پردازی به نمایش گذاشته است. این توانایی حتی در داستانی که به مرگ می‌پردازد هم نمایان می‌شود.
نویسنده در این کتاب سعی کرده نشان دهد که یک خانواده چه طور می‌تواند در طول زمان با فقدان یکی از عزیزانش کنار بیاید و چگونه شرایط را برای خود آسان‌تر کند. همین موضوع شاید بتواند این کتاب را برای نوجوانانی که تجربه‌ای مشابه راوی داستان، فیب، داشته‌اند قابل توصیه کند.