نام «منصور ضابطیان» را شاید به واسطه برنامههای تلویزیونیاش - رادیو هفت، صد برگ و... - شنیدهاید، شاید هم او را در لباس نویسندگی دیدهاید؛ به هر حال او این بار با «نوشابه زرد» در دست راستش و دوربین عکاسی در دست چپش (شاید هم برعکس!) آمده تا ماجرای سفرش به «کانادا» را بازگو کند:
«وقتی نسل ما بچه بود، کانادا برایش بیشتر یک نوشابهی پرتقالی خوشمزه بود که بعد از انقلاب دیگر پیدا نمیشد. ما کانادا را کمتر به عنوان یک کشور مهم و مستقل میشناختیم. من اما وضعیتم فرق میکرد؛ پدرم یک پسر دایی داشت که چند سال قبل از به دنیا آمدن من رفته بود به مونترال و آنجا پزشک شدهبود. من هیچ وقت او را ندیدم اما هر از چند وقتی یک نامه توی حیاط خانهمان میفتاد که رویش یک تمبر زیبا داشت. در ذهن من کانادا سرزمین تمبرهای زیبا بود. آنها را از روی پاکت نامه میکندم و توی آلبوم تمبرم میگذاشتم و می شد مایه ی پز دادن به دوستان و هم کلاسیها. ...»
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران