شمیمی از رحمت واسعه (بیان خصایص رحمت واسعه خدات حضرت سیدالشهدا علیه السلام در اشارات فقیه عارف حضرت آیت الله العظمی محمدتقی بهجت قدس سره)

بخشی از کتاب:

روزی ، خواهر بزرگ‌تر که مرهمی بر زخم بی مادری محمدتقی بود، تصمیم گرفت با گروهی از زنان همسایه به زیارت مرقد امامزاده‌ای مشرف شود که در نزدیکی شهر بود. او برادرش را نیز به همراه خود برد. در آن امامزاده، سنگ ریزه‌هایی بود که مردم آن‌ها را دست می‌گرفتند و درخواستشان را از ذهن می‌گذراندند. مردم می‌گفتند اگر آن سنگ‌ها در دستشان تکان بخورد، حاجتشان برآورده می‌شود. سنگ ریزه‌ها دست به دست چرخید تا اینکه کسی گفت: «به این کودک هم بدهید.» کم سن و سال بود و فکر نمی‌کرد که آن سنگ‌ها را به او هم بدهند. سنگ‌ها را به دست گرفت. نمی‌دانست چه بخواهد. ولی نهال محبت حضرت اباعبدالله (ع) آن‌چنان در جانش ریشه دوانده بود که زیارت حضرتش حاجتش شده بود. به ذهنش آمد : آیا به کربلا می‌روم؟ سنگ ها لرزید.