در تکاپوی حکمرانی خوب

اکنون این درک رو به رشد وجود دارد که نهادهای اقتصادی، سیاسی، حقوقی و اجتماعی برای موفقیت و شکست اقتصادی کشورها ضروری هستند. حکمرانی را می توان به طرق مختلف تعریف کرد، و وقتی نویسندگان از حاکمیت شرکتی در مقابل حاکمیت به طور کلی صحبت می کنند، قطعا معنای آن متفاوت است. در زمینه رشد و توسعه اقتصادی، حکمرانی به بخش‌های اساسی مجموعه وسیعی از نهادها اشاره دارد. به ویژه عناصر مهم حکمرانی که به این صورت تعریف می‌شوند، شامل نهادهای سیاسی یک جامعه (فرایند تصمیم‌گیری جمعی و کنترل سیاستمداران و گروه‌های ذی‌نفع از نظر سیاسی و اقتصادی قدرتمند)، ظرفیت دولت (توانایی دولت برای تامین کالاهای عمومی در نقاط مختلف کشور)، و تنظیم نهادهای اقتصادی (نحوه دخالت دولت در تشویق یا ممانعت از فعالیت اقتصادی توسط بازیگران مختلف). بنابراین تعاملات بین حاکمیت و رشد به طور تنگاتنگی با تعاملات بین نهادها (به طور کلی) و رشد اقتصادی مرتبط است. این بحث دیدگاه گسترده‌ای از انتخاب‌های استراتژیک متنوع در دسترس تصمیم‌گیرندگان توسعه ارائه می‌دهد و به روشن شدن چگونگی انتخاب ترجیحی ممکن است با شرایط تاریخی منحصربه‌فرد یک کشور مشروط شود کمک می‌کند. این توالی‌های متمایز پویا را برجسته می‌کند، که هم از نظر نقاط ورودشان و هم به‌طور گسترده‌تر، در آنچه که قبل از آن اتفاق می‌افتد، با یکدیگر متفاوت هستند. ارتباط هر یک از این توالی های متمایز به واقعیت های خاص کشور بستگی دارد. مطمئنا، بحث با قلم موی بسیار گسترده ای رنگ آمیزی شده است. اما خطر در نظر گرفتن یک دیدگاه بیش از حد گسترده، کمتر نگران کننده به نظر می رسد نسبت به جایگزینی که در گفتمان های کنونی هم در مورد حکومت و هم در مورد رشد بسیار رایج به نظر می رسد: رویکردهای جزئی. توصیه‌های برش کوکی که شرایط کاملا متفاوت کشورها را در نظر نمی‌گیرد. و بی توجهی به فرآیندهای پویا که ابعاد مختلف توسعه را به هم مرتبط می کند.