ای. جی. ایر: زبان، صدق و منطق

گرچه زبان، صدق و منطق سبک و سیاقی متمایز دارد، ایر هیچ‌گاه ادعا نکرد ایده‌هایی که در این کتاب بیان و بررسی می‌شوند اصالتاً متعلق به خود او هستند. به گفتهٔ او، این کتاب تلفیقی از پوزیتیویسم منطقیِ حلقهٔ وین، تجربه‌گرایی فروکاستیِ دیوید هیوم و برتراند راسل، و رویکرد تحلیلیِ ج. ا. مور بود، به انضمام عناصری از عمل‌گرایی که تمجید او از فیلسوف کیمبریجی، فرانک رمزی، را بازتاب می‌داد. ایر پیوندی تنگاتنگ میان پوزیتیویسم منطقیِ حلقهٔ وین و ویتگنشتاین برقرار کرد؛ او اولین بار در دورهٔ کارشناسی با کار ویتگنشتاین مواجه شده بود. استاد راهنمایش، گیلبرت رایل، حین سفر او به کیمبریج در دورهٔ تحصیلات تکمیلی به ویتگنشتاین معرفی‌اش کرد. گرچه ویتگنشتاین در آن زمان از برخی ایده‌های متقدم‌ترِ خود روی گردانده بود. از جمله از آن‌ها که بیشترین قرابت را با مشخصه‌های اصلیِ دیدگاه‌های پوزیتیویست‌های منطقی داشتند. ویتگنشتاینی که ایر می‌شناخت و ملاقات کرد نویسندهٔ رساله بود. او گفته است که کشف رساله برای او محرکی بود که نگارش کتابش را به جریان انداخت.