خنده غمگین ترت می کند

که تو از ازل غمگین بودی، خنده غمگین‌ترت می‌کند.
که تو از ازل تنها بودی خنده تنهاترت می‌کند.
آن‌که چون من با دردی ژرف به زمین آمده باشد،
با خنده خوشبخت نمی‌شود...
(پشت جلد)

« بختیار علی » که از نوجوانی نوشتن و سرودن و تخیل ورزی را به عنوان منبع و پناهگاهی برای خود برگزیده بود پس از این محرومیت تمام وقتش را صرف نوشتن نقد، رمان، شعر، و نمایشنامه کرد. با شروع جنگ ایران و عراق در 1980 به ایران آمد و در کرج ساکن شد. این مهاجرت باب آشنایی با زبان و ادبیات فارسی را به رویش گشود، مدتی بعد دوباره به کردستان بازگشت. نیمه دوم دهه هشتاد میلادی مجدد به ایران مهاجرت کرد. پس از قیام مردمی کردستان و سرنگونی دولت بعث در منطقه اقلیم کردستان در 1991 به همراه تنی چند از دوستان نویسنده اش اولین شماره از مجله آزادی را در زیرزمین خانه اش چاپ و منتشر کرد که حرکتی تازه و نوین در نشریات کرد آن سال ها به شمار می رفت. با آغاز جنگ داخلی بین احزاب کرد، بختیار علی و هم نسلانش که پس از سقوط دولت صدام در اقلیم کردستان امید زیادی به آینده داشتند سرخورده از آنچه رخ داده بود، تن به مهاجرت دادند. او در 1994 به سوریه مهاجرت کرد و پس از نه ماه اقامت در آنجا، 1995 به آلمان و شهر فرانکفورت رفت و در 1999 مقیم کلن شد که تا امروز نیز ادامه دارد و...

(ایران کتاب)