در باب انتظار

به تعبیر بلانشو، انتظار به چیزی چشم دارد که هنوز نیامده است. این هنوز نیامده همان وابستگی همیشگی ما به وضعیتی در آینده است، به چیزی که قرار است بیاید و ما برای آمدنش منتظریم صبور یا ناشکیبا. حرکت جهان و سرعت حضور و نفوذ تکنولوژی و البته توهم بی زمانی برآمده از دل سرعت انتقال و حضور همه‌چیز در زندگی ما، موجب شده فکر کنیم دیگر انتظاری وجود ندارد. اما آیا واقعن این‌طور است؟ پاسخ آسان و دشوار است، پیچیده و ساده، کما اینکه مسئله‌ی انتظار، زمان، مکان و زیست - جهان ما را هم‌زمان درگیر می‌کند و از انتظار برای رسیدن پاسخ یک پیام در شبکه‌های اجتماعی تا رسیدن معشوقی سفرکرده را شامل می‌شود. البته که این فقط بخشی از ماجراست و کتاب «در باب انتظار» هارولد شوایتزر به گوشه‌گوشه‌ی این مهم سرک می‌کشد و قصد دارد آن چیزی که روزمرگی ما، جلوه‌ای بدیهی به آن داده را دگرگون کند. شوایتزر در این کتاب پای ادبیات و هنرهای دیگر را به میان می‌کشد و با تکیه بر سنت‌های فلسفی، نقد ادبی و هنری، نظرگاهی ژرف، نو و خلاق از مسئله‌ای می‌دهد که گویی نیاز مبرمی به بازتعریف و بازشناسی‌اش به خاصه در این دوران داریم. در باب انتظار رو به سوی نظرگاهی هنرمندانه و اخلاقی دارد که شاید بتوان فلسفه‌ی انتظار را از آن فهم کرد و آستانه‌ای را در خود متصور شد برای درک اهمیت منتظر بودن یا ناممکنی انتظار هرکس و هر چیزی که باید از راه برسد، که شاید هم نرسد و این نرسیدن، انتظار برای او را نفی نمی‌کند؛ خواندن در باب انتظار از همین رو می‌تواند یک ضرورت باشد.