هلن کلر (دختری که عاشق نور بود)

کتاب "هلن کلر؛ دختری که عاشق نور بود" نوشته لیبی رومرو  به معرفی هلن کلر، نویسنده نابینا و ناشنوا و فعال سوسیالیست آمریکایی می‌پردازد.
هلن کلر در بیست و هفتم ژوئن سال 1880 میلادی به دنیا آمد. در هیجده ماهگی بر اثر بیماری مننژیت بینایی و شنوایی‌اش را از دست داد و ارتباطش کاملا با دنیای بیرون قطع شد. وقتی شش ساله بود او را پیش الکساندر گراهام‌بل بردند و او یک معلم بیست ساله به اسم آن سالیوان را برای هلن فرستاد تا او را تعلیم دهد. آن سالیوان انقدر دراین کار تبحر داشت که هلن بعدها درباره او گفت که زندگی واقعی‌اش با ورد این معلم به زندگی اش آغاز شده است. او از این روز به عنوان مهم‌ترین روزی که در زندگی به خاطر دارد، یاد می‌کند. سالیوان معلمی سخت کوش و فوق‌العاده بود که از مارس 1887 تا پایان عمر خود در اکتبر 1936، در کنار کلر ماند. هلن کلر از کودکی بسیار مشاق رفتن به دانشگاه بود و در 14 سالگی به یک مدرسه ناشناوایان در نیویورک رفت. در 16 سالگی به مدرسه کمبریج بانوان جوان در ماساچوست راه یافت و در سال 1900 در کالج رادکلیف پذیرفته شد. چهار سال بعد با کمک معلمش که سخن‌رانی‌های استادان را کف دست او می‌نوشت توانست فارغ‌التحصیل شود.  هلن کلر فعالیت‌های اجتماعی زیادی داشت. او از زمانی که در دانشگاه «رادکلیف» دانشجو بود، نگارش را آغاز کرد و این کار را 50 سال ادامه داد. علاوه بر «زندگی من»، هلن یازده کتاب و مقالات زیادی در زمینه نابینایی، ناشنوایی، مسائل اجتماعی و حقوق زنان نوشته است.