استدلال هستی شناختی گودل

کتاب "استدلال هستی‌شناختی گودل" نوشته مهدی رعنایی است. در قرن بیستم گودل استدلال هستی‌شناختی بر وجود خدا را در منطق ریاضی صورت‌بندی کرد. معروف است گودل برهانش را در سال ١٩٤١ نوشت اما به دلایلی آن را منتشر نکرد و در سال ١٩٧٠ آن را با اسکات به بحث گذاشت. اسکات برهان گودل را با تغییراتی در همان سال در دانشگاه پرینستون ارائه کرد. بعد از مرگ گودل در سال ١٩٧٨، مقاله او همراه با روایت اسکات در مجلد سوم از مجموعه آثار گودل چاپ شد. کتاب حاضر علاوه بر اینکه استدلال گودل را یکی از بزرگ‌ترین اذهان ریاضیات و منطق در طول تاریخ مطرح می‌کند، معتقد است دلایل بسیار دیگری نیز برای اهمیت آن وجود دارد: بیش و پیش از همه اینکه این استدلال را گودل و سپس اسکات کاملا صوری بیان کرده‌اند و یکی از مهم‌ترین مثال‌های منطق موجهات مرتبه بالا است.
در تعاریف و اصول موضوعه پیشنهادی گودل، برخلاف برهان ساده آنسلم، مفاهیمی مانند «ویژگی» یا «خاصیت»، «ویژگی مثبت»، «ویژگی منفی»، «ذات»، «ممکن» و «ضروری» حضور دارند که هیچ‌یک ساده نیستند و در نتیجه درک و قبول اصول موضوعه را سخت می‌کنند. ادعای کتاب حاضر این است که استدلال گودل نمونه‌ای بی‌نقص از چیزی است که می‌توان آن را الهیات/ کلام/ فلسفه دین منطقی نامید.