دفترهای سرافینو گوبیو فیلم بردار سینما

کتاب " دفترهای سرافینو گوبیو فیلمبردار سینما" نوشته  لویجی پیراندلو نمایشنامه نویس و رمان نویس ایتالیایی است که در سال 1934 برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شد.
رمان حاضر، نقدی بر صنعتی و ماشینی شدن جامعه و صنعت سینماست. نویسنده در این کتاب، تقابل میان تکنولوژی و انسانیت، سینما و تئاتر، هنر در فرایند باز تولیدپذیری مکانیکی آن و وحدت تکرارناپذیر اثری هنری را به تصویر می‌کشد و به یاری مؤلّفه‌های روان‌کاوانه و فلسفی به ابهامات و تناقضات سینما اشاره می‌کند و رابطه انسان ماشین را مورد تحلیل قرار می‌دهد. در این رمان «سرافینوگوبیو»، فیلم‌بردار یک شرکت فیلم‌سازی است. تنها مکان آرامش‌بخش برای سرافینو ویلای باصفایی در «سورنتو» است. سرافینو در آنجا با پدربزرگ «کارلو» و مادربزرگ «روزا» و دو نوه آن‌ها آشنا می‌شود. سرافینو تصمیم می‌گیرد که درد و رنج شخصیت‌های پیرامونش را روایت کند، امّا او خسته از واقعیات پوچ، از این کار دست کشیده، به عنوان یک فیلم‌بردار سرد و بی‌تفاوت، به ثبت مکانیکی وقایع پیرامونش توسط دوربین مشغول می‌شود و در پایان، طی فرایندی از استحاله و دگردیسی با دوربینش یگانه می‌شود.
این کتاب با مایه‌های کلاسیک از نخستین رمان‌هایی است که نظریهٔ فیلم در آن به ژانری ادبی بدل می‌شود و لوییجی پیراندلو با رویکردی انتقادی و تیزبینی و نبوغی پیشگویانه به تشریح نظریات سینمایی‌اش می‌پردازد و زندگی انسان در عصر سرمایه‌داری و نابودی هنر راستین و ارزش‌های انسانی را توصیف می‌کند.