خراب آباد

"تی.اس. الیوت" شاعر انگلیسی آمریکایی‌تبار و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی نوبل در سال 1948، بدون شک یکی از استادان مسلم شعر نو در دنیای غرب بوده است. شعرهای نخستین او مانند خراب آباد (1922) و مردان تو‌خالی که به فارسی ترجمه شده‌اند، گویای ناامیدی و یأسی است که شاعر در زندگی عصر جدید احساس کرده، وزن و آهنگی پرهیجان دارد و از شاهکارهای شعر معاصر غرب به‌شمار می‌رود. خراب‌آباد انتقاد نیشداری است که بر جهان پوچ ماشینی و مرثیه‌ای است در سوگ انسانی که از ساحت معنویت دور شده است. 
در این شعر وجود بشر در دنیایی تشریح شده که در آن هیچ عقیده و ایمانی اهمیت حیاتی ندارد. دنیایی که در آن هیچ تولدی به باروری و برکت نمی‌انجامد و هیچ مرگی نوید رستاخیز نمی‌دهد، انسان در این دنیای پر زرق‌وبرق ولی تهی و وهم‌انگیز در زندان نامریی خود تقلا می‌کند و تمام درها را بر روی خود بسته می‌بیند.

شعر الیوت زاده‌ی دوران ناامیدی و زوال اجتماعی بین دو جنگ بین‌المللی است؛ دورانی که جوانان طعم تلخ جنگ و عواقب آن را چشیده بودند و رکود اقتصادی در بسیاری از کشورهای غرب باعث فقر و بیکاری و افسردگی عجیب اجتماعی شده بود. در چنین دورانی الیوت و بسیاری از هنرمندان به یک نوع پسیمیسم یا بدبینی هنری روی آوردند که اثرات آن هنوز در ادبیات جهان مشاهده می‌شود.