قبالا

جوزف دان نویسنده کتاب "قبالا" و از مهم‌ترین شاگردان گرشوم شولم و یکی از برجسته ترین استادان حوزه عرفان یهود در جهان غرب، با تسلط استادانه خود کوشیده است تا حد ممکن از منظری تاریخی، تحولات اساسی در تاریخ قبالا را بررسی و به مخاطب عرضه کند و از این حیث شاید یکی از بهترین مدخلهایی باشد که از طریق آن بتوان به جهان گسترده قبالا راه برد. 
آیین قبالا، تصوف یهودی است. در ابتدا به معنای شریعت شفاهی بوده و بعدها به سنت رمزی و باطنی برای رسیدن به خداوند اطلاق شده و شامل عرفان نظری و عملی گردیده است. وحدت وجود و نظریه تجلی در کنار تاثیرپذیری از آموزه های گنوسی و ایرانی نیز دیده می شود. این آیین از قرن دوازدهم میلادی به مجموعه ای از تفسیرهای عرفانی از کتاب مقدس تبدیل شده است. اسحق لوریا با آموزش مریدان به این اندیشه انسجام داد و آئینی به نام قبالای لوریایی معروف گردید که ادامه راه زوهر بود. بخشی از این آموزه ها درباره ماشیح گرایی یا انتظار مسیح بود. قبالا به دین یهود محدود نمانده و در دین مسیحیت نیز انتشار یافته و طرفدارانی را داشته است.