اتاق زجر (تصویر و چهره قربانی)

"اتاق زجر" نوشته امیر نصری فرزند پژوهشگر ایرانی، عبدالله نصری، در سال 1358 به دنیا آمد. او، پژوهشگر ایرانی حوزه فلسفه هنر است و در حال حاضر استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی است.

او در این کتاب که اثری درباره عکاسی است، تحلیلی از چهره چهار تن از بانوانی می‌پردازد که قربانی اسیدپاشی شده‌اند. آن‌ها بعد از این فاجعه چهره و تصویر قبلی خود را از دست داده‌اند. این کتاب بحث و گفتگویی در باب امکان‌های تصویری آنان، پرتره‌های آنان و تاثیر آن بر عکاسی و  .... صحبت می‌کند. این جستار با محور قرار دادن عکس‌هایی از زنان قربانی، به بحث در باب امکان‌های تصویری آن‌ها می‌پردازد. با توجه به این‌که تمرکز این تصاویر بر چهره و اتفاقاتی است که برای چهره‌ی قربانیان رخ داده است، محور اصلی مباحث این جستار بر کارکردهای چهره و نسبت آن با پدیدارهای مرتبط نظیر پرتره و ماسک است. همچنین نسبت چهره با هویت، فردیت، دیگری و بازنمایی درون یا پنجره‌ی روح بحث می‌شود. این جستار به گفت‌و‌گوی میان تصاویر پرداخته و هیچ تصویری را مجزا از سایر تصاویر به شمار نیاورده است. تحلیل تصاویر قربانیان نشان می‌دهد که یک عکس خبری از این امکان برخوردار است که به تصاویر پیش از خودش بازگردد.

این کتاب برای علاقه‌مندان به هنر عکاسی اثری جالب و قابل توجه است.